Saturday, December 31, 2005



من دیگه اصلا نمیخوام درس بخونم... میخوام فقط بخوابم. شاید هم هنرمند شدم.
ولی دلم PhD نمیخواد، فعلاً فقط میخوام بخوابم.
پ.ن از کابوسهای هر شب م میشه چند تا فیلم ساخت.



من دیگه اصلا نمیخوام درس بخونم... میخوام فقط بخوابم. شاید هم هنرمند شدم.
ولی دلم PhD نمیخواد، فعلاً فقط میخوام بخوابم.


Wednesday, December 28, 2005



هی دست جلوم تکون میده که "من هستم، من اون آخرین چیزی که سرپناهته... هستم!"
اما هنوز تمام دنیام از شدت بغض بنفشه.
کجایی؟ بیا! بیا نزدیک تر ...
تویی که آخرین سرپناهمی.



هنوز زنده م.
هنوز ناکام!



من اگر در این لحظه مُردم، بدونید که ناکام بودم.



تنها فایده ی عشق اینه که از حرفهای بی سر و ته دری وری های همدیگه لذت ببریم.
که طاقتمون از هم پر نشه.
که بالا نیاریم.
بقیه ش کشکه،
اگرم نشد اینطور بذار در کوزه آبشو بخور.
نوش جونت عزیزم.






"بودن" مقدارش بولین ه. یا true یا false.
اما "من" خیلی بیشتر از یک بیت مقدار دارم.
من از همین تریبون اعلام میکنم.
1، 2، 3، صدا میرسه؟






میدونم که یک روزی همینطوری از من اجازه میخوای که بری،
و من با صورتی خالی از احساس میگم که برو،
که خالی از احساس بودنش، خودش داره از احساس میترکه.
و تو میپرسی همینطوری برم؟
من هم میگم همینطوری برو.
و تو صبر میکنی،
باز هم صبر میکنی،
اما دلت آروم نداره، میخواد بری،
آخر میری.
و من با صورتی خالی از احساس تا دم در بدرقه ت میکنم.
میدونم اینطوری میشه و این دونستنِ من یه راز بود.
یه راز که حالا همه میدونن.
که تو بالاخره یه روز میری و من با صورتی خالی از احساس تا دم در بدرقه ت میکنم.
که خالی از احساس بودنش، خودش داره از احساس میترکه.

Friday, December 23, 2005

.. christmas eve ..




برای اولین بار به شام شب کریسمس دعوت شدم. البته مهمونیش زیاد جنبه ی دینی نداره و شب کریسمس فقط بهانه شه. اما وصلت با یک خانواده از یه دین دیگه وقتی هم تو به دینت پایداری هم اونها اتفاق عجیبیه. خانواده ی آقای همسر آینده همیشه قبل از غذا دعا میکنن. عین فیلمها :)) هر هفته کلیسا میرن و هیشه از فرصت استفاده میکنن برای اینکه کتاب مقدس بخونن. یک چیزی تو مایه های مادربزرگ های من. من هم اینو خیلی دوست دارم. ترجیح میدم با مسیحی با ایمان زندگی کنم تا با مسلمان بی ایمان. حالا نمیدونم که آیا خون من مباح شده یا نه! همون مادربزرگهای عزیز من نمیدونن هنوز که دنیا دست کیه.
خدا هم حساب مارو با خودش به خیر کنه هم با این مردم.

"خداوندا, ای مهربانترین مهربانان, من یقین و پایداری در دینم را نزد تو بودیعت نهادم و تویی بهترین امانتداران و تو ما را به امانتداری فرمان دادی، پس این امانت را به گاهِ فرا رسیدن مرگم به من بازگردان؛ به مهرت، ای مهربانترین مهربانان."

Sunday, December 18, 2005



- نعره مزن، جامه مدر، ...
- ششش... ساکت، آروووم، ...
- یه جوری پاکش کن که درد نداشته باشه
نرم، انگشتهام رو روی خطهای سیاه آینه می کشیدم. آینه تق و تق به دیوار میخورد.
بهش تکیه داده بودم، دیوارم درد داشت. دیوارم داشت اشک می ریخت.
- دوش دیوانه شدم
- امشب باز دیوانه شدی
- فردا شب هم دیوانه م ...
- و همه شبهای دگر هم!


Odyssey woke up one morning and found himself in great sorrow. He decided that he was fed up already. He thus set off to return to his fatherland thinking that what he was missing was the land he used to look upon every morning back in homeland. He said to himself: “enough of the nostalgia crap! I’m going to hit the roads this time and get these days over with. May my fatherland offer me peace and warmth”
Ah poor naïve Odyssey. He did not know that the land was but a superficiality,
that he needed you,
my land.

Sunday, December 11, 2005



در این خانه خداوند دلتنگ است. خسته است.
بلکه هم خداوند در این خانه بالشت روی گوشهایش میگذارد!


Saturday, December 10, 2005



هر روز صبح که چشم باز میکنم فکر میکنم کاش هنوز شب بود.
تا به حال در زندگی اینقدر کار با هم نداشته م. این هوا هم مزید بر علت شده که کارهای من عقب بمونه. صبح که به الهام SMS میزدم که نمیام جلسه، از شدت بغض گلویم درد گرفته بود. نمیدونم از بی خوابی دیشب بود یا از سردرد بی موقع یا از تهوع بی موقع یا از خونریزی بی موقع یا از فکر deadline های چهار روز دیگه یا از برنامه سه شنبه که آماده نیستم و نخواهم شد، یا از مقاله ای که گرفته بودم و نتونسته بودم بخونم چون نه مغزم کار میکرد نه چشمم درست میدید یا از فکر کاری که به طرز احمقانه ای گیر کرده و مرتب کارهای تکراری وقت گیر بیخود باید روش انجام بدم وگرنه پول بی پول.
شاید هم از فکر این بوده که یک ماه و نیم دیگه که همه دردسرها تموم شده اون هم دیگه نیست.
پی نوشت: کاش این هجران را پایانی بود ...

Friday, December 09, 2005



من با حرکت بسیار زیبایی که در GRE و TOEFL انجام دادم تازه CMU هم apply دارم میکنم. فقط گفتم که گفته باشم که بعداً که پذیرش ندادن یه برنامه بگذاریم با هم بخندیم. خوب آدم یه کارایی رو هم واسه دلش میکنه فقط!!



Saturday, November 26, 2005

... all the sacred spirits

"دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای
فرشته ت به دو دست دعا نگه دارد"

Friday, November 25, 2005



Sad Statue - S.O.D



اینم واسه دیوید که ببینه جوجوی من چه قدر گومبولوئه :)
اون you هم یعنی هاجر در ضمن. البته از اون حالت قرشمال ش معلوم بود ولی خوب، گفتنش خالی از لطف هم نبود. بترکه چشم حسود!



فکر کنم مشترک ترین حس بشری یه احساس قلمبه ست در دل که میخواد از وسط این فرو رفتگی بالای قفسه سینه راه باز کنه و بیاد بیرون.
و فکر کنم یکی از نامشترک ترین حس های بشری این باشه که دقیقاً همین موقع یکی رو داشته باشن که بیاد و بشینه کنارشون و همه مشکل ها حل شه، البته "داشتن"ش حتماً مشترکه، چون غیر از همچین کسی، چیز دیگه نمیتونه همچین قلمبه گی ایجاد کنه. در عین حال "در دسترس بودن" و "انجام دادن این عمل" به طبع مورد قبلی بنابر فرض از پیش باطل است. که همین عدم امکان وقوع باعث نامشترک شدن این حس میشه.

یکی دیگه از احساس نیمه مشترک قشر فرهیخته هم چس ناله ست به نحو فراگیر و گسترده در ابعادی بسیار گشاد.
خلاصه اینکه تا بخوای دارم برات از اینا!

Monday, November 21, 2005

From the air things look so ridiculous
Our fears so small, our fights so vain
I wanna pilot a plane with you
So all our problems look small, too
It's only an inch from me to you
Depending on what map you use

نه برای تو، نه برای خودم. هیچ شمعی روشن نکردم.
مثل وقتهایی که به دعا مینشینم و سکوت میکنم.
سکوت میکنم و اشک میریزم،
و باز ...

در برابر خدایی که شبیه هیچ چیز دیگری نیست.


یادته بغلم کرده بودی سفت، انگار که نمیخوای بگذاری یک لحظه ازت جدا بشم؟ سرت رو گذاشته بودی روی شونه م و نفس گرمت رو روی گردنم احساس میکردم. یادته پشت سر هم میگفتی عزیزم، کوچولوم، عسلم، نازنینم، بانوم ... و سرت رو یه کم بالاتر میاوردی و بوسهای کوچولو میکردی؟
چونه ت درست روی استخون کتفم بود و هر یک کلمه که حرف میزدی ریشت پوستم رو می خراشید.
شب ش که جای قرمزش رو دیدم لبخند زدم،
فکر کردم هیچ کار عاشقانه تری نمیتونستم بکنم غیر از سکوت!
امشب اما بی تابم.
بی تاب.




درد ما را دزد است یاران الفغان! نون بده ...

Wednesday, November 16, 2005

UPGRADE YOURSELF


من اصلاً تفنگ ندارم، لیلی جان، تو رو به خدا قایم نشو بیا بیرون.
قول میدم این بار با هم بریم کوه!

Tuesday, November 15, 2005



من اینقدر از این آدمهای خوشحال خوشم میاد تو این تبلیغ ها،... همه مهربونن، میخندن.
تبلیغ سُس قورباغه با طعم مگس با یه دختر بی کی نی پوشیده کنار ساحل که داره لبخند میزنه. شرط میبندم از ایمپلنت سینه ش هم رضایت کامل داره.

Monday, November 14, 2005



هر پست جدیدی میکنم، صدای این آهنگه بلند میشه، مگه من چه گناهی کرده م؟!



آره، قدیم اینجا وبلاگ بود، حالا تعفن گاهه!



یا باش، یا برو!



آخرین باری که آمپول زدم اول راهنمایی بودم، خیلی دردم اومد، بابام بعدش که داشت نازی نازی م میکرد گفت لازم نیست زورتو موقع آمپول زدن به رخ بکشی، هر چی سفت تر کنی خودتو بیشتر درد میگیره.
گویا که این تئوری در موارد زیادی apply میشه.
درس زندگی که میگن همینه!



آدمها، از سرما یخ میزنن،اما تَرَک نمی خورن.
آدمها، از گرما میسوزن، اما باز ترک نمی خورن.
آدمها، مخصوصاً اونایی که کوچولون، وقتی سرد و گرمشون میشه هِی، یهویی ترک می خورن.
راستی آدمها یه هویی ترک میخورن، یواش یواش نداره.
اولش یه صدای قچ میاد،
بعد یه هو نصف میشه، یا سه تا، یا چهار تا، یا بیشتر ...
آدمها، مخصوصاً اونایی که کوچولون گاهی آرزو میکنن کاش یخ میکردن!


Saturday, November 12, 2005





اینها چند تا آخری ها عکسهای اسماعیل زاده بود که برای کتابش انتخاب کردیم. مرتب یادم میاد که لپتاپ منو که دید پرسید یکی ازاینها رو چند میشه خرید؟ که من خودم کارهام رو بکنم،... با حقوق بازنشسته ی معلمی نمیدونستم چی میتونه بخره، پرسید کتابی هست که آدم از روش بخونه و یاد بگیره؟ قرار شد بعد از اینکه این سری رفت شیمی درمانی ببریمش باغ دماوند چند روز بمونه، کامپیوتر هم یادش بدیم.
همون شیمی درمانی رو دوام نیاورد.
دو بار بیشتر ندیدمش. اما دوستش داشتم. آدم عجیبی بود، خیلی!
راسته میگن کوه آدم رو کوه میکنه،...





Thursday, October 27, 2005



اون حرفایی که آدم حرف حساب میکنه، حرف نیست بدکردار، مایحتاج احساس خفه گیه!



من اناری را میکنم دانه به دل میگویم، آخ!
نکند بپرد روزی در چشمم، آبِ انار!
و این است انتهای شعور من بعد از یک شب تا صبح ور رفتن با چس مثقال الگوریتم!

Wednesday, October 26, 2005



هروقت استاد ها و صاحب کار ها به خوابم میان میفهمم که یه جای کار می لنگه! از دو حالت خارج نیست، یا عاشق شده م (که نقض غرض است!) یا ریده م.



من آخرش هم باید برم ایتالیایی یاد بگیرم.

Thursday, October 20, 2005

Tuesday, October 18, 2005



در عرض دو روز چندین نفر بهم گفتن که انگلیسیم خیلی خوبه و من خیلی کیف کردم.
در عرض چند روز سه چهار نفر بهم گفتن که با وجود اینکه تیپ نمیزنم اما خوش تیپم و من خیلی کیف کردم.
این سپایت دِ فکت که ریکرسیولی از این کیف کردنام حالم به هم میخوره لطفاً یه چند نفر بیان بگن که این سپایت دِ فکت که ماتحت بنده کلاً از قدیم مشکل داشته، و با اینکه اینسکروتبلی سر خودم رو شلوغ کرده م اما بالاخره جی.آر.ای یک نتیجه ای میگیرم.

در ضمن من شنبه ندارم(ش). از اونجایی که پولم خیلی زیاد کرده و خانه و خانواده هم ندارم رفتم کنسل کردم و میخوام برم دوبی امتحان بدم. البته بماند که مردم(!) میخوان برن لندن امتحان بدن!

در ضمن رضا خوراک مغز خوشمزه ای درست میکنه. مصالح ندارم فقط!

Saturday, October 15, 2005



In Liverpool - Suzanne Vega



Homesick for a clock
That told the same time
sometimes you made no sense to me
if you lie on the ground
in somebody's arms
you'll probably swallow some of their history


And the boy in the belfry
He's crazy, he's throwing himself
Down from the top of the tower
Like a hunchback in heaven
He's ringing the bells in the church
For the last half an hour
He sounds like he's missing something
Or someone that he knows he can't
Have now and if he isn't
I certainly am
YELL


سر میز شام لب تاپم رو باز کرده بودم یک چیزی رو تا یادم نرفته تو کارم وارد کنم. والتر برگشت گفت Stop being so geeky, it's dinner time! go out, socialize!!
خواستم بگم کجای کاری نذر کرده م اگه این مقاله Accept شد 8 روزی، روزی 1024 تا صلوات بفرستم دیدم انتقال این مفهوم چالش بسیار دارد لب تاپم رو بستم گذاشتم کنار!! :)



ماتحت جان بیخود نسوز که سوز تو هیچ کار نکند!

Wednesday, October 12, 2005



خیلی ها رفتن،...
رفتن همه شون سخت بود،
رفتن بعضی ها از بعضی دیگه سخت تر بود،
نیما هم رفت.


Thursday, October 06, 2005



من که خیلی من به تجاوز میکنم دوست دارم!!
"سیب از کناره قافیه قل خورد...بیدار باش مرغکه نازم...شب می کشد تن خود را به چنگه ی سازم...یارب بگوش باش که این صدای نای نی است... رسوا اگر تو نخواهی شوی دوست من ..خدا...می نوش که همرنگ شوی امشبی با ما"
"خدای من ...می دانم...تو هم دلت کمی سنگفرش می خواهد و یک صندلی خالی چوبی فلزی...و کوچه ای که از عبور خالی نباشد...ولاجرم عشق آنهم عشق زمینی.....شاید درعصر یک روز خاکستری"

Tuesday, October 04, 2005



ناگفته نماند که زیباترین پسری که در سیاحت مشاهده نموندیم، در پاریس جلوی ورودی متروی نزدیک per-lachaise با دو سه دختر دیگه و یک آقای سن و سال دار، تبلیغ مذهبی میکرد. داشتم از توی کیف سنگینم بلیط در میاوردم که اومد سمت م و شروع کرد حرف زدن. شاید اگر اینقدر زیبا نبود صبر نمیکردم که ببینم چی میگه. انگلیسی درست حرف نمیزد، وقتی دید از روی متن فرانسه خودم دارم میخونم هر جا گیر میکرد ادامه جمله رو فرانسه میگفت و پرش هاش کلی هیجان انگیز بود. {اعتراف کنم که دلم میخواست لپش رو بکشم!}
مجله ای که بهم داد و آدرس همایش هاشون رو امروز توی بند و بساطم دیدم کلی شاد شدم. موجودی بود که نمیشد گفت قشنگه، یا خوشگله، یا خوش تیپه یا بلکه هم جیگره! دقیقاً "زیبا" بود.
وقتی فردا صبحش رخداد این حادثه رو به اطلاع دوستی که خونشون بودم رسوندم، گفت all handsome men are either priest or gay!
:) من هم که الان دارم از شدت احساس جهان دیدگی میترکم هم عرض کنم که به این مساله اعتقاد پیدا کرده ام.



فاش میگویم و از گفته خود دلشادم که هر وقت گفتم نمی دونم چمه که خوبم یا بدم، دروغ گفته م، چون همیشه میدونم. همیشه!
خلاصه ش عجالتاً اینکه کل دنیا تبدیل شده به گلواژه!



صبح با صدای همهمه ای که از بیرون میومد از خواب بیدار شدم... ترسناک بود. انگار بین خواب و بیدار باشم،... اما بلند شدم و نشستم، توهمی در کار نبود.
بین سر و صدایی که از خیلی دور میومد صدای یکی قابل تشخیص بود که از ته گلو داد میزد: "من بیگناهم، من نمیخوام بمیرم!"

Wednesday, September 28, 2005



خدمتتون عرض شود که بر خلاف حدس بعضی از دوستان گرانقدر، این خانمی که توی این پست و این پست در حال رقص هستند، من نیستم. این عکس ها رو هفته پیش تو عروسی سمیرا و محسن گرفتم. آخه آدم زیر عکس خودش که اسم نمیزنه!! این دوتا آمّا خودمم :)





این عکس رو نگه داشته بودم تا براش یه آهنگ خوب پیدا کنم و بگذارمش اما یادم اومد که وقتی این صحنه رو از پنجره هواپیما دیدم، آهنگی که داشتم گوش میدادم رو قطع کردم و منظره ش رو توی سکوت تماشا کردم.
حالا هم شما لطف کنید این رو با سکوت سفارشی به عنوان موسیقی تماشا کنید.





Natasha - Chris de Burgh


Natasha brings me kisses in the moonlight,
She kneels above me, silk upon my skin,
I reach for her, and i can feel her heartbeat,
Beneath her breast so heavy in my hand;

The rain is running rivers on my window,
And shimmers on the streetlights down below,
She's happy when i hold her in the shadows,
And whispers of a life i've never known;

And will you dance, natasha dance for me,
Because i want to feel the passion in your soul,
And when you dance, will you tell me in a story,
The joy and pain of living in your world;

La la la, la la la, la la la la.......

And with the light i wake up in the morning,
And she has gone, it must have been a dream,
And then i see the roses on my pillow,
And now i know that she will come again;

And she will dance, natasha dance for me,
Again i want to feel the passion in your soul,
And when you move, will you show me in a story,
The joy and pain of living in your world;

Natasha dance for me.........

Friday, September 23, 2005



مایه ی امیدواری، وقتی یک غلط رو با copy&paste کردن هزار بار تکرار کرده باشی این بس که there exists چیزی به نام replace all!

Thursday, September 22, 2005



همت طلب از باطن پیران سحر خیز

زیرا که یکی را ز دو عالم طلبیدند

زیرا که یکی را ز دو عالم طلبیدند
زیرا که یکی را ز دو عالم طلبیدند
زیرا که یکی را ز دو عالم طلبیدند
زیرا که یکی را ز دو عالم طلبیدند
زیرا که یکی را ز دو عالم طلبیدند

Tuesday, September 20, 2005



یک چیزی ته دلم هی داره ویراژ میده... نمیدونم کی بهش گواهینامه داده. مملکت هم اون قدیما خوب بود که ملت فقط درشکه سوار میشدن.
پی نوشت: پووووف! مخی داریم به عبارتی همان که او را نامند گوزیده.

Marital Status: Married But Looking

Monday, September 19, 2005



و آن هنگام که خدا مرا آفرید به چی داشت فکر میکرد؟

Thursday, September 08, 2005



اين دفعه ديگه راستي راستي يار در خانه و ما گرد جهان ميگرديم!!

Tuesday, September 06, 2005



دیشب با یک دوستی توی خیابون های تریست میگشتیم.خونه ای رو که پونزده سال پیش توش زندگی میکرد نشونم داد که پانصد سال عمر داشت. اون اطراف چندین ساختمون مشابه کنار هم بودند که در زمان جنگ جهانی یهودی ها اونجا زندگی میکردند و به جز ساعات خاصی از شب حق نداشتند از خونه بیرون بیان. توی اتاق های سه چهار متری، دو سه خانواده زندگی میکردند، که خیلی هم همه زود از گرسنگی و مریضی می مردند.
تو همسایگی این دوستم پیرزنی تا چند سال پیش زندگی میکرده که هنوز خاطرات اون زمان رو به یاد میاورده، اینکه چه طور یک روز سی و شش یهودی رو از یکی از این خونه ها که تنها خونه ایه که هنوز به همون شکل باقی مونده بیرون کشیده ند و تیر باران کردند. این محله هنوز یهودی نشینه و به قیمت ارزونی به بقیه اجاره داده میشه، همه خونه ها به جز همون خونه تعمیر و بازسازی شده ند. توی اون خونه همه یهودی هستند.
وقتی به تنها خونه ای که هنوز به شکل قدیمی ش نگهداری شده رسیدیم دیدم یه پرچم ایتالیا به یکی از پنجره ها آویزون شده که معلومه خیلی وقته اونجاست، بعد فهمیدم زمان حمله ی آمریکا به عراق، مردم ایتالیا به نشانه اعتراض هرکدوم یک پرچم ایتالیا دم پنجره شون آویزون کردند و این خانواده هنوز پرچم رو از پنجره شون جدا نکرده ند.
یاد "فقط معین" خودم افتادم، دلم خواست عکسش رو اینجا بگذارم!



Thursday, September 01, 2005



ونیز، میلان، برشا، استکهلم، پاریس، تولوز کسی نبود؟! نگید نگفتی ها!!

Human X2 Gene Sequence



بالاخره تموم شد ...

Saturday, August 27, 2005



ای رهبر عزیزتر از جانم،
اگرچه جوانم، اما سلاح هسته ای نیستم،
من حتی سلاح تخمی هم نیستم، من را بر سر دشمن فرو نریز!

Wednesday, August 24, 2005



...
Where will you go from here?
You've got to roll from here
You're sitting still inside the fear
There must be some way out of here

Saturday, August 20, 2005



ای خدا، ای فلک، ای طبی عَ عَ عَ عَ عَ ت،
شام تا، ریکِ ما، را سَ حَ ر کن!



هیج چیز، غمگینانه تر از هیچ نیست، غمگینانه تر از خالی، از یه چیزی که حتی چیز هم نیست.
هیچی حتی از گوز هم کم تره.

Sunday, August 14, 2005



دلم میخواد برم تو یه قبیله ی سوخپوستی زندگی کنم، کنار یه آبشار بلند یه جایی که زمستوناش خیلی سرد باشه. یه جایی که ایتالیا هیچ سفارتی نداشته باشه، از پروژه و استاد راهنما هم خبری نباشه.
نکته خاص تر در مورد قبیله های سرخپوستی اینه که هرکی با همون اولین کسی که میخوابه زندگی میکنه، اگر هم بهش خیانت کنه دست و پاهاشو میبندن به دو تا درخت که کشیده شدن به سمت هم، بعد درخته رو ول کنن، اونم از وسط جر میخوره!
به به!

Hummm



لطفاً "هوووم" کنندگان مخترم، از مصرف "هووووم" در مکانهای نامناسب و در حضور افراد نامناسب جداً خودداری کنند.



گاهی چنان فریفته ی سوختن خود می شویم، که غایت ش از خاطر می بریم.
خداوندا گاهی هم ما را فوت بفرما و بدانگونه F5 ی بفشار، باشد که ما را غایتِ از یاد رفته، بازنماید.

Saturday, August 13, 2005



میرم دکتر میگم آقای دکتر، من عاشقم، به عبارتی هم با Caps-lock ON
شما را آیا گمان این است که عشق ما را هست پایان؟ الغیاث؟
ث بده! در ضمن من از قرص بدم میاد. یه چیز با اطمینان بده.



Thursday, August 04, 2005



اگر ما را مجال بودی، از عشقبازی های خویش در شبان بی پایان، با پشه و مگس قصیده ها و غزل ها می سرودیم. لیکن دریغا و اسفا سوزش و خوارش امان از ما بریده و دمی نیست که دست از دعای خداوندگار خود برداریم و مدح و ثنای معجزات او نکنیم.
و آیا این چنین است از معجزات او که بشه گان را خواب نباشد؟

Saturday, July 23, 2005

"When you have a relationship with yourself, you have split yourself into two: I and myself, subject and object. In the state of enlightment, you are yourself. You and yourself merge into one. You do not judge yourself, you don not feel sorry for yourself, you are not proud of yourself, you do not love yourself, you do not hate yourself, and so on. There is no self that you need to protect, defend, or feed anymore. When you are enlightened, there is one relationship that you no longer have: the relationship with yourself. Once you have given that up, all your other relationships will be love relationships"

Eckhart Tolle


from Afshin's comment for mazyar :D


فقط گاهی باید حرف زد.
بقیه ش رو باید ساکت بود.
باید بو کشید.
باید لمس کرد.
از بس همه کور یم و کر یم.




Thursday, July 21, 2005



وسائلم بدون تخت و میز کامپیوتر، کتابخونه و لباسها سیزده کارتن بزرگ با مارک سیگار مگنا رو پر کرده. لباسها به تنهایی اونقدر زیاد بود که منی که به راحتی کمد پر از وسائل رو تنهایی از اتاق خودم تا پذیرایی برده بودم، مجبور شدم سه بار برم و بیام تا دسته های لباس کاور شده رو بیرون ببرم.

چون سیگار موجود نحیفیه، کارتن های سیگار اندازه ی خیلی مناسبی دارن و استقامتشون هم زیاده. کتابها رو هم که توی همین کارتنها بچینیم میشه سر جمع طرف پنجاه تا کارتن سیگار مگنا با سه دور رفتن و اومدن دسته های لباس کاور شده. اون هم بدون احتساب ساعت م که هنوز روی دیواره.

بارم خیلی سنگینه،
سنگین.


* * *

پایین کمد یه کیف پیدا کردم که خیلی وقت پیش که از مامان خواستم برام یه کیف کوله ی خوب سوغاتی بیاره، آورده بود. یه کیف زنونه، دخترونه ی مشکی مهمونی، که یه بند هم داره برای اینکه به دوش انداخته بشه. یه جورایی کولی محسوب میشه. هیچ وقت دوستش نداشتم. تقریباً نو بود. گفتم بگذارمش برای دخترِ کارگرمون. جیبهاشو که خواستم خالی کنم دیدم یه دستمال مرطوب هواپیمایی لوفتانزا توشه. بسته دستمال طرح یه برگ سبز شفاف داشت و بقیه ش سرمه ای بود. اصولاً برای طرحش نگهش داشته بودم. برش داشتم و گذاشتم روی میز. کیف رو که داشتم پرت میکردم اونور اتاق، کنار بقیه چیزهایی که براش کنار گذاشته بودم، فکر کردم آیا غیر از اینه که پیدا کردن یه دستمال مرطوب خوشگل و خارجی با طرح قشنگ توی کیف خیلی براش هیجان انگیز تر از خود کیفه؟ غیر از اینه که ممکنه براش مثل پیدا کردن یه گنجینه بشه، که شاید روزش رو عوض کنه؟!

...

توی وسائلم یه جاسوئیچی تبلیغاتی هم پیدا کردم. با مارک LG Cup Iran. مادرِ همون دختره دو سال پیش، روزی که فهمید تولدمه، سریع از تو کیفش در آورد و بهم هدیه داد. گمونم یکی بهش داده بود.

...

پدر اون دختره که مادرش خونه مون رو تمیز میکرد، هنوز میاد و هفته ای یک بار ساختمونمون رو تمیز میکنه. پدر و مادرش یک سالی میشه که از هم جدا شده ند. پدرش برادر کوچیکه رو هم برای اینکه خونه تنها نمونه با خودش میاره سر کار، که یک قدری هم کمکش باشه.
دو جمعه اخیر رو تنها بودم. دو هفته پیش صبح زود از خواب باباهه بیدارم کرد که ما داریم راه میافتیم، هستید خونه که ما بیایم؟ گفتم بله بیاید. از تو خیابون زنگ میزد. دو ساعت بعد رسیدند. باباهه که پودر شستشو میخواست خیلی راحت در زد و گرفت و رفت. نشسته بودم توی پذیرایی که دیدم زنگ در یه صدای ناله مانند داد. زنگ در خونه ما از اینهاست که مثلاً صدای چه چه پرنده میده اما حرص آدم رو در میاره. داشتم با تلفن صحبت میکردم، محل نگذاشتم به زنگ. دیدم پنج دقیقه بعد دوباره یه صدای ضعیفی کرد که مطمئن شدم صدای زنگه. در رو باز کردم دیدم پسره یه لنگه پا با سر کج، ایستاده پشت در، دستش رو گذاشته رو جا کفشی. گفتم بله؟ گفت میشه برم دستشویی؟ گفتم آره عزیزم و در دستشویی رو که کنار در ورودیه براش باز کردم. رفت تو و در رو بست. من همینطور در حال حرف زدن با تلفن اون دور و بر میچرخیدم که دیدم در رو باز کرد و آروم پرسید چراغ کجاست؟ خندیدم و چراغ رو براش روشن کردم. نشستم توی اتاق پذیرایی و تماشا کردم که وقتی داشت میرفت چه طوری تقلا میکرد تا با آرنج و پا درها رو باز و بسته کنه که دست خیسش به جایی نخوره.
منِ حواس پرت نمیدونم عقلم از کجا رسید که براشون چایی ببرم. هرچی گشتم شیرینی یا چیزی شبیه این پیدا نکردم تا کنار چایی بگذارم. خودم کلی شکلات داشتم که از تولدم برام مونده بود. اما کادو بود. نتونستم خودم رو راضی کنم که از اونا براشون بگذارم.
یه نوع کلوچه ی کاشانی هست که خود کاشانی ها خیلی دوست دارند اما چربه و خوش خوراک نیست. کلوچه هاش بزرگه اما من هیچ وقت نمیتونم بیشتر از یه تکه ی کوچیک ازش رو بخورم. مادربزرگم خیلی وقتها که میریم پیشش برامون میخره و میگذاره که بیاریم تهران و همیشه روی دستمون باد میکنه و کسی نمیخوره. از اون کلوچه ها داشتیم. چهارتاشو براشون گذاشتم کنار چایی و لابد فکر کردم که سخاوت رو با این کارم ترکونده م.
وقتی سینی خالی چایی رو برداشتم دیدم ظرف کلوچه ها خالیه و ته سینی پر از خورده کلوچه ست. چند تا ردّ انگشت کوچیک روی خورده ها کشیده شده بود.

هفته بعد، دوباره وقتی داشتم براشون چایی میگذاشتم، باز دلم نیومد از شکلات هام بگذارم. باز، چهار تا کلوچه ی کاشانی گذاشتم توی بشقاب. یه نگاه به کلوچه ها کردم و دوباره یه دونه دیگه گذاشتم، باز هم یه دونه دیگه. هر کلوچه ای که میگذاشتم نگاهم به یه کلوچه ی دیگه توی جعبه میافتاد و احساس میکردم دارم اونو از لای انگشتهای کوچیکی که هفته پیش خورده ها رو از کف سینی جمع کرده بود، بیرون میکشیدم.

کلافه شدم. چند تا دیگه گذاشتم روش و سینی رو سریع بردم بیرون.

امروز میخواستم شکلات های مونده رو بگذارم لای لباسها یه جایی که بچه ها پیدا کنن. رفتم سراغشون دیدم برادرهام و پسرخاله م در حال بازی کردن با PlayStation هر چی از شکلات ها باقی مونده بود با آبمیوه و چیپس و ماست خورده بودند.

حال غریبی دارم ...




IBM ThinkPad T42 plus Broadband internet access plus Ultimate power supply



عزیزم اگر تو باشی حاضرم در هر خرابه ای که شده زندگی کنم. فقط اگر تو باشی و قدری نور.

Tuesday, July 19, 2005

Creative Thinking - Claude Shannon (Thanks to boozak!)


وقتی کلیپ های جدید رو نگاه میکنم، اینهمه دختر های قد بلند، چشمهای درشت، لبهای برجسته، پاهای کشیده، باسن و سینه ی پر... میشه برای جلوگیری از به فنا رفتن اعتماد به نفس آدم بگه که اینها اقلیت جامعه هستند. اما در واقعیت هرچند تا هم که باشند، لازم نیست تعدادشون بیشتر از همین صد تایی باشه که سرجمع در آهنگ های shaggy مثلاً دیده میشن. همین تعداد هم کافیه برای اینکه اصلاً نیارزه که آدم بخواد رقابت کنه. تازه خیلی خوب که باشی میشی یکی از این همه!

When I became the sun, I shone life into the man's world.

Friday, July 15, 2005



پیشنهاد میشه برای اینکه در ازل پرتو حُسنش گم و گور نشه دانشمندان cognitive development و gene therapist ها با هم دست به یکی کنند که حافظه انسان از ابتدای جنینی به کار بیافته. بعد یه فروید دیگه باید ظهور کنه تا اثرات ناشی از به یاد موندن اونجای مامان ها رو در فرزندان بررسی کنه!

Thursday, July 14, 2005



تحصیل یا تادیب؟
مهاجرت یا تبعید؟




** این بوسه ی خیس دو دلداده ست در نیمه شب تابستان.



اگر فکر کردی من حرفی دارم، من حرف ندارم. من از همه بهترینم!

Wednesday, July 13, 2005



یه ژوکر سیاه سفید گم کرده م. کسی ژوکر سیاه سفید منو ندیده؟


Tuesday, July 12, 2005





او میرود دامن کشان ...


Monday, July 11, 2005



در ادامه شاعر می فرماید که گشایش کار بشریت از گره خوردن آغاز میشود.



آدم وقتی کاراش در هم گره میخوره، کلافه میشه. یا بعضاً وقتی کلافه میشه معنیش اینه که کاراش در هم گره خورده.بعد اینکه وقتی آدم خودش در خودش، و خودش در دیگری و دیگری در خودش، همه در هم گره بخورند، موضوع قدری پیچیده میشه که پیچیدگیش از پیچک می آید که همان پیچیدن بر دور دیگری است که آن همان عشق میباشد. نقطه سر خط.

Robot hand performs remote breast checks

Bedoone Towzih!
I think I though I saw you try ...


خاکستر رو باد میبره. لبخند رو هم گاهی ...
ته ش اما یه چیزی میمونه مثل خاکستریِ تهِ خاکسترِ باد برده.

One heart, ten times devided!

Saturday, July 09, 2005



مرا آستان دری که کوبه ندارد آرزوست!

Friday, July 08, 2005



نابغه ی دو عالم توی مهمونی, ساعت 1 شب, در حالی که صدای ارکستر نمیگذاره بغل دستی ها هم صدای هم رو بشنون, میره تو راهرو و زنگ میزنه 133 که آژانس بیاد:

- بفرمایید
- سلام خسته نباشید. یه ماشین میخواستم برای امیرآباد کوچه ی یکم.
- مشکلتون چیه؟
- یه ماشین میخواستم.
- خانوم شما با پلیس 110 تماس گرفته ید!
در مورد بقیه اتفاقاتی که در اون مهمونی افتاد من اطلاعی ندارم و هیچ مسئولیتی قبول نمیکنم:) چون به هر حال 133 زود تر رسید!
پی نوشت 1.1: از همه نسبت های ناجور بچه بازی رو بهم نداده بودن که گمون کنم دیشب دادن! یارو دختره که با من میرقصید (کیانا، 8 ساله از تهران) گذشته از قر و فر فراوان و تانگو و این حرفها, رفت لباشو با گیلاس رنگ کرد با کلی ادا اطوار پرید بقلم و لبمو بوس کرد!
پی نوشت 1.2: تکرار میشود! 8 ساله از تهران!
پی نوشت 1.3: البته گیلاسش خوشمزه بود ولی دلیل نمیشه!
پی نوشت 1.4: میگم تا حالا با کسی که از خودم 30 سانت کوتاه تر باشه نرقصیده بودم! حالا احساس اونایی رو که با من گاهی خدای نکرده میرقصن رو درک میکنم :(
پی نوشت2.1: دختره با پسر نامحرم غریبه (خاک به سرم!) میرن مهمونی بعد هر کی میگه احسان آقا و خانومشون جفتشون داد میزنن "نَنَنَنَنَنَه!!!! اَه اَه اَه" :)
پی نوشت 2.2: همسرمن اگه حلقه دستش نکنه طلاقش میدم :) این خط این نشون!!
پی نوشت 2.3: :*
پی نوشت 3: یه کم خاله زنک بازی لطفاً!




دلم نمیخواد رو پروژه کار کنم. دلم میخواد بشینم اینو درستش کنم!

Thursday, July 07, 2005



مستقل از اينکه بدونم که اون فرد ناشناس کي بود که مطمئنا هم يه آدم آشنا بوده ميگم که مرده شور ريختت رو ببرن! من توي رابطه ي عاشقانه م هيچ احتياجي به زجه موره زدن ندارم!‌ اينها جنسش از يه چيز ديگه است، تو و امثال تورو هم ميخوام ميخوام صد سال نيايد اينجا رو بخونيد که من از اون کارهات کرده باشم با عاشق بازي!

پي نوشت ۱: تو اصلا ميفهمي اين يعني چي؟

صفاي آينه خواجه ببين كزين دم سرد
نشد مكدر و بر آه عاشقان بخشيد

پي نوشت ۲: آره من فاشيستم، حرفي هست؟
پي نوشت ۳: اما اين يه رفتار شتابزده نيست! حرفي هست؟
پي نوشت ۴: من ENTP‌م ... حاليته؟

Wednesday, July 06, 2005



نه لب گشايدم از گل نه دل كشد به نبيد
چه بي نشاط بهاري كه بي رخ تو رسيد

نشان داغ دل ماست لاله‎اي كه شكفت
به سوگواري زلف تو اين بنفشه دميد

بيا كه خاك رهت لاله‎زار خواهد شد
ز بس كه خون دل از چشم انتظار چكيد

به ياد زلف نگونسار شاهدان چمن
ببين در آينه جويبار گريه‎ي بيد

به درد ما كه همه خون دل به ساغرهاست
ز چشم ساقي غمگين كه بوسه خواهد چيد

چه جاي من كه در اين روزگار بي فرياد
ز دست جور تو ناهيد بر فلك ناليد

گذشت عمر و به دل عشوه مي‎خريم هنوز
كه هست در پي شام سياه صبح سپيد

كه راست درين فتنه‎ها اميد امان؟
شد آن زمان كه دلي بود در امان اميد

صفاي آينه خواجه ببين كزين دم سرد
نشد مكدر و بر آه عاشقان بخشيد



ه. ا. سايه

Monday, July 04, 2005

Did you cut yourself in pieces to get them all inside?

Sunday, July 03, 2005



میخوام بدونم ...
میخوام بدونم ...
بوسیدن حرف زدن هست یا نه؟
حرف نزدن قهر کردن هست یا نه؟

میخوام بدونم،
میخوام بدونم عاقل بودن یعنی چی،
میخوام بدونم دیوونه بودن یعنی چی،
میخوام بدونم دل شکستن ها پایانی هم داره یا نه!

Friday, July 01, 2005

"The two of us wrote that together. Since each of us was several, there was already quite a crowd. Here we have assigned clever pseudonyms to prevent recognition. Why have wee kept our own names? Out of habit, purely out of habit. To make ourselves unrecognizable in turn. To render imperceptible, not ourselves, but what makes us act, feel, and think. Also because it's nice to talk like everybody else, to say the sun rises, when everybody knows it's only a manner of speaking. To reach, not the point where one no longer says I, but the point where it is no longer of any importance whether one says I. We are no longer ourselves. Each will know his own. We have been aided, inspired, multiplied. "

[Deleuze and Guattari 1980]

Wednesday, June 29, 2005

Tuesday, June 28, 2005




یک نفر میاد که من منتظر دیدنشم
یک نفر میاد که من تشنه بوییدنشم
مثل یک معجزه اسمش تو کتابا اومده
تن اون شعرای عاشقانه گفتن بلده

خالی سفرمونو پر از شقایق میکنه
واسه موجای سیاه دستا رو قایق میکنه
مثل یک معجزه اسمش تو کتابا اومده
تن اون شعرای عاشقانه گفتن بلده

همیشه غایب من زخمامو مرهم میذاره
همیشه غایب من گریه هامو دوست نداره
نکنه یه وقت نیاد صداش به دادم نرسه
آینه ها سیاه بشه کور بشه چشم ستاره

مثل یک معجزه اسمش تو کتابا اومده
تن اون شعرای عاشقانه گفتن بلده

خشم این حنجره ی خسته همیشه غایبه
کلید صندوق در بسته همیشه غایبه
نعره ی اسب سفید قصه ی مادر بزرگ
بهترین شعرای سربسته همیشه غایبه

مثل یک معجزه اسمش تو کتابا اومده
تن اون شعرای عاشقانه گفتن بلده

فریدون فروغی

Saturday, June 25, 2005



پدر جان



در مدت این چند هفته، چندین بار به حدی احساساتی شدم که به وضوح گریه کردم. چندین بارش رو هم بقیه ای بودند که ببینند. همین بود که مامان با خنده و شوخی اما کاملاً جدی پیشنهاد کرد به جای فعالیت سیاسی همون به درس و هنر بچسبم. من که اصولاً فعالیت سیاسی ندارم و دوست هم نداشته م فعالیت داشته باشم، در واقع رابطه م با سیاست از جنس "دلواپسی"ه. در عین حال پیش خودم، میدونم که خیلی از استدلال هایم کاملاً قابل دفاع، به نسبت عقل گرایانه و واقع بینانه هستند. همین الان هم به قدر خیلی از بقیه دوستان از روی کارآمدن احمدی نژاد متاثر نیستم. لااقل تاثری از جنس ناامیدی، سرگشتگی ، بیهوده پنداری اصلاحات و از این قبیل ندارم.

مساله ای که بهش فکر میکردم این بود که کجاست جایی که برخورد احساسی م با برخورد منطقی م تلاقی میکنه؟ امروز به طور ناگهانی حواسم به چیزی جمع شد که باید زودتر میشد.

داشتم کلیپ "دوباره میسازمت وطن" رو نگاه میکردم، طبیعتاً از روی دلتنگی نگاهش میکردم، اما جایی که نزدیک های آخر کلیپ، عکس خاتمی بود با چشمهایی تنگ کرده، بین دو دیوار ایستاده بود و با نگرانی جایی رو نگاه میکرد، ناگهان دلم فروریخت!
یادم اومد که چند روز پیش داشتم مقاله ای میخوندم با عنوان "خاتمی، رئیس جمهور تکرار ناشدنی" که همینطور موقع خوندن روزنامه سرجایم مات نشسته بودم و اشک میریختم و بقیه قوتبال نگاه میکردند.
یادم اومد شنبه سهیل از نامه ای که برای خاتمی نوشته بود میگفت پدرجان، هرچه درد و رنج و تنهایی بود گذشت و تمام عصبانیت من رو تبدیل به اندوه کرد، که اگر بابا و پریسا از راه نرسیده بودند همونطور زار زار گریه میکردم.
یادم اومد آخرین باری که خاتمی توی تالار چمران پرسش و پاسخ داشت، چه طور کابوس وار خودم رو میدیدم که دارم بچه هایی رو که هر چی از دهنشون در میاد میگن رو زیر سیل مشتم له میکنم.

در نهایت، به اینجا رسیدم، که من مثل پدرم دوستش دارم و برای تسلی درد همه این بی انصافی ها زیادی ناتوانم اینقدر که فقط دلم میخواد سرم رو بگذارم روی پاش و بگم به خدا ما فهمیدیمت.
به هزار و یک دلیل منطقی خاتمی در تاریخ ایران ماندگاره. دلیل یکمش اینه که علی رغم اشتباهاتی که بهش نسبت داده میشه که من انگشت شماری از اونها رو قبول دارم، خاتمی باشرف ترین و انسان ترین سیاستمداری بود که ایران هرگز لیاقتش رو داره و داشته.

کی دیگه میره برامون توی سخنرانیش، تو سازمان ملل بگه "من از ایران سرفراز آمده ام!"



پی نوشت: به راستی صلت کدام قصيده‌ای ای غزل؟ ستاره باران جواب کدام سوالی به آفتاب، از دريچه خاموش؟!

Thursday, June 23, 2005



همه ی گریه هامو، همیشه، جمع کردم تا به تو برسم.
همه ی استقامت سینه م رو، همیشه، جمع کردم تا تو به من برسی.
پ.ن: این پست هم هیچ ربطی به انتخابات باز نداره!


Tuesday, June 21, 2005



امروز آخرین امتحان دوره لیسانسم رو دادم. اولین بار بود در حالی میرفتم سر جلسه امتحان که هیچ نظری راجع به بعضی بخشهای امتحان نداشتم.
امروز برای اولین بار با پاترول رانندگی کردم. اونم با یه پاترول قراضه که فرمولش لق بود، تو سرعت بالا تمام ماشین میلرزید، برای اینکه کلاژ رو تا ته فشار بدم باید از رو صندلی بلند می شدم.
ضبط هم داشت میخوند: "برو برو دیگه تو رو نمیخوام، دیگه نمیخوام ببینمت! برو دلم جای دیگه هست، دیگه نمیخوام ببینمت!"

امروز مثل هر روز، واسه هزارمین بار، دلم تنگتش شد، خواستم کنارم باشی، حتی در این حد که صدای خش آروم لباست رو بشنوم که در حالی که داری کار خودت رو میکنی، سر جات جا به جا میشی، همین، همینقدر بس
بود.

Sunday, June 19, 2005



آفتاب نشی باز بری زیر ابرا
مرواری نشی بری ته دریا
رودخونه نشی بری قاطی سیلا
اگه اینجوری بشه، وا ویلا، وا ویلا!

وا ویلا، وا ویلا،
وا ویلا، وا ویلا ویلا!

پ.ن این پست هیچ ربطی به انتخابات نداره!

Saturday, June 18, 2005

pragmatist me



این ساعت شب گیر کرده م این پشت. مثل سر ظهر باز بغض دارم. باید دوباره تلویزیون یار دبستانی من بگذاره من فحش بدم و گریه کنم، مامانم برگرده بگه تو باید همون بری دنبال هنر و علم، منم بگم نه من میخوام رئیس جمهور بشم. البته رئیس جمهور خوبی نمیشم. چون فحش میدم و گریه میکنم، اما میتونم بشم معاون رئیس جمهور در زمینه مدیریت ریسک، یا امور مخ زنی، یا بهینه سازی رفتاری یا هر چیزی در راستای عمل گرایی.
اصلاً این سیاست همونطوری که قبلاً با صراحت توضیح دادم بدجوری بی پدر و مادره، میخوام برم به فرزندی قبولش کنم.

ماکیاولی



نتیجه اینکه مردم خاله خرسه رو همیشه بیشتر دوست دارند.
نتیجه اینکه حتی اگر به فکر عوامی، اگر صلاحشون رو میخوای، صلاحی که خودشون عقلشون بهش نمیرسه، باید براشون خاله خرسه بشی، باید به زبون خودشون باهاشون حرف بزنی! اگه زورت نمیرسه بچه ی مریض رو بخوابونی و بهش آمپول بزنی باید شربت رنگ و وارنگ و خوشمزه بدی بهش بخوره تا حداقل از مرض نمیره.
نتیجه اینکه روی رای ها نمینویسند که طرف بیسواد بود یا استاد دانشگاه یا سپاهی یا روشنفکر یا بچه 15 ساله، رای که رودربایستی نداره! اگه میخوای کاری کنی باید رای جمع کنی، به سبک عوام، واسه هرکی به سبک خودش.
نتیجه اینکه بچه منطق حالیش نمیشه، دلش نخواد نمیخوره! اگه میخواد به حالش میسوزه، باید کوتاه بیای، نازشو بکشی، ادای قورباغه و مارمولک و بزغاله هم شده براش در بیاری، از بقیه آدم بزرگها هم خجالت نکشی که داری بچه بازی در میاری باهاش. بچه بازی با بچه بودن که فرق داره.
رودربایستی کردن همه.
پ.ن. میگم به خودم که شاید اگر معین هم به قدر بقیه پول داشت قضیه فرق میکرد. اما فکر هم میکنم اینها پول هم داشتن زیر بار یه چیزایی نمیرفتن. یه چیزایی که اصل قضیه ست. اصلاً هم غم انگیز نیست که اصل قضیه ست. اینطوریه دیگه، همیشه هم بوده. واسه همین میشه روش حساب کرد. چرا؟ چرا نباید از این چیزها استفاده کرد؟




شفاف سازی!

پ.ن 1: !!!!
پ.ن 2: اینا چه طوری جواب میخوان پس بدن؟
پ.ن 3: از ظهر تا حالا تیک دارم. هی احساس میکنم دارم چشمای یکی رو از حدقه در میارم یا گردنشو میشکنم!
پ.ن 4: امین برای دلداری میگه سیاست پدر و مادر نداره خواهر! میگم پدر و مادر داره، پدرش جاکشه مادرش جنده!
پ.ن 5: تا حالا جلو بابام از لفظ مادرفلان استفاده نکرده بودم که کردم!
پ.ن 6: درد دارم.



کوچولووووم، عزیزم، خوشگلم، ...
میدونی به فاک رفتن یعنی چی؟


Wednesday, June 15, 2005



از هراس به خود واگذاشته شدن،
در اوج ناکامی،
در آخرین جان پناه،
در واپسین لحظات سقوط،
خود را به او واگذاشتم.
گفتم این منم،
برهنه،
بی پناه،
سرگردان،
تنها.
گفتم "معبودا!
با تدبیرت مرا از تدبیرم و با اختیارت مرا از اختیارم بی نیازی بخش،
و مرا به بیچارگیم آگاه ساز.
معبودا پیش از آنکه به گور در آیم از خواری نفسم برهان
از تو یاری خواهم، یاریم ده.
و بر تو توکل کنم، مرا به خویشتنم وامگذار،
و تنها، درخواستم از توست، نومیدم مفرما،
و تنها به فضل تو گرایم، ناکامم مکن،
و خود را به درگاهت رسانم، دورم مساز،
و بر آستانت ایستاده ام، مرانم." *
خود را به او واگذاشتم و چه تدبیری از این سزاوارتر از او گمان میرفت؟
آن هم در قعر تقصیر؟
معبودا!
حال که پوشانده ایم،
و پناهم داده ای،
و راه ام نموده ای،
و تنهاییم پایان بخشیده ای،
همراهیم کن،
آنچنان که لحظه ای از یادت غافل نباشم،
که هر چه دارم و ندارم از توست و از تدبیر توست،
آنچنان که لحظه ای ستایش و پرستش ت را از یاد نبرم،
که شایسته ی ستایشی!
معبودا!
* از دعای عرفه


Tuesday, June 14, 2005





سارا یه دختریه من دوستش دارم. الان... همین الان ساعت 3 صبح بهم SMS زد که خداحافظ. ترسیدم گفتم چیزی شده سارا؟ گفت خدانگهدارت هاجر. گفتم ازم ناراحتی ژوژمانت نیومدم؟ گفت آخه این موقع صبح همه چی پاکه. دعای آدم میره بالا.

سارا یه دختریه که من باهاش توی کتابفروشی دوست شدم. روز قبلش نمایشگاه کتاب دیده بودمش. حرف هم نزده بودیم. فقط دیده بودمش. توی کتابفروشی جلوم اونور قفسه ها ایستاده بود کتاب نگاه میکرد. نگاهش کردم گفتم من تورو کجا دیدم؟ بعد یادم اومد گفتم دیروز نمایشگاه. گفت آره تو همونی هستی که کیفش خوشگل بود؟ آدیداس؟ کیفم پشتم بود و نمیدید. رفتم باهاش دست دادم گفتم من هاجر هستم. گفت منم سارام. این یعنی میخوای با هم دوست شیم؟ تو هم دوست دوست داری؟ من دوست دوست دارم.
بعدش هم یه اتفاقهای دیگه ای افتاد. اینو قبلاً تو وبلاگم گفته بودم؟ مگه من وبلاگ دارم؟ هر چی که هست من سارا رو دوست دارم. دوست هم دوست دارم.



از کادر مربع خوشم میاد، طول و عرضش که یکی باشه، مثل داد زدن میشه. داد زدن از تو. ربطشم نمیدونم گیر نده بیخود. فقط میخوام داد بزنم. داد سر یه عالمه مستطیل. حرف نمیزنم اصلاً، فقط دارم داد میزنم.
حالا که یادم اومده وبلاگ دارم بگم که با اکانت تبلیغاتی محسن رضایی دارم وبلاگ مینویسم.
حقیقتش اینه که من هم همونقدر مدرن م که مملکتم. همونقدر که نه، البته که من مدرن ترم. اما سبکش یکیه. پوسته ش که بترکه عقش در میاد. واسه همین میخوام رای بدم. کلی هم داد دارم بزنم سر یه عالمه مستطیل بیشعور که زنده بودنشون اسرافه. پوسته شون که بترکه عقش در میاد. اما کسی نمیفهمه. منم نمیفهمم. من هم همونقدر مدرنم که مملکتم، فقط اندازه ش یه کم فرق داره.
وسط نوشت: عقش یعنی OGH نه EGHSH
تازه نه چیزی خوردم نه کشیده م. اسراف نباشه خدای ناکرده. اینجا رسماً بوی Truth میاد. الان که نشسته م پشت صندلی از تختم صدای چوب میاد. یه سایه هایی هم تو اتاق تکون میخورن. در ضمن من لز نیستم. یکی اومده بود میگفت همکلاسیهات میگن اینا لزن. میگم اینا این 5 سال میدونستن لز یعنی چی؟ گمونم جدی جدی شیزوفرن شدم. بوی Truth میاد. Truth در ضمن عطر مردونه ست. من هم در ضمن لز نیستم.
بکتاش دیشب گفت تا حالا چه طور 57 نخریدی؟ دود انتلکتوال های ایرانه. دو ساعت بعد گفتم راستی من انتلکتوال های ایران رو یه کارهاییشون کردم. البته نگفتم. آخه داشتم میگفتم که خیلی آدم شده م اخیراً، یعنی پوسته هه ترکیده، گندش از این دیگه بیشتر نیست که هست. همینیه که هست. مربعه. طول و عرضش یکیه. داره داد میزنه.
پس نوشت: اگه فکر کردی من یه بار دیگه برمیگردن اینو دوباره میخونم .... یه کارایی کردی!

Monday, June 13, 2005



یادم رفته بود وبلاگ دارم.

همین!

Wednesday, June 08, 2005





اگر دختری به پسری بگوید جگرت را ...
پی نوشت: اگر دختری به پسری بگوید جگرت را بخورد خودش الهی...

Monday, June 06, 2005




دیروز یه وبلاگ پیدا کردم که طرف در مورد علوم شناختی مینویسه و هر پست ش یه essay نیمه بلنده، نویسنده ش 29 سالشه و آمریکاییه اما تا حد زیادی گمنام مینویسه، ولی معلومه که در حد خوبی تسلط داره به قضیه. طبق اون موضوعاتی که عقل من میرسید و خونده بودم در موردشون به نظر میرسید essay هاش ساده و خلاصه اما فراگیره. خلاصه خیلی مزه داد پیدا کردنش.
پ.ن. میگم ها من که وبلاگ خون نیستم. اما خداییش اگه میخواستم وبلاگ بخونم، عمراً مال خودمو نمیخوندم!



Sunday, June 05, 2005



"Intellectualism made easy" by Prof. Alex Gordji
"Become an Intellectual in 2 minutes and 14 seconds" by Miss Christabella Sanderas
"How to become an outstanding Intellectual (Idiots guide)" by Akbar Khafan Zadeh
"Intellectualism in a nut shell"
Dr Pioong poong Chikarian

Available Upon Request!



دختره در حالی که تو کافه بین دو تا پسر، پرس شده بود، با هیجان و ادا اطوار فراوان اظهار نظرهای تخمی میکرد. آنقدر ابلهانه بود که میخواستم برگردم بگم تو دیگه خفه شو! یا علی رغم رژ لب آبکی و براق حال به هم زنش یه جوری اون صورت مسخره ش رو کف دستم له کنم.
نمیفهمید تنها دلیلی که به خاطرش بین این آدمهاست اینه که خوشگله و آمارِ دادنش بالاست! عجیب اینکه همه هم اصرار میکردند که توی ذوقش نخوره یه موقع. حسابی دیگه رفته بود رو اعصابم، به من که قرار نبود بده، برگشتم گفتم آدم بهتره در زمینه تخصص های خودش حرف بزنه. نکته اینکه خودم ضایع شدم چون همینم نفهمیدن!
دست بر قضا پسرها هم دست کمی نداشتند. داشتند هم کسی که حتی بتونه این وضعیت رو تحمل کنه خودش در معرض انتقاده.
1200 تومن، شربت لیمو
پی نوشت: دلیل بی مزگی این نوشته هم اینه قضیه کاملاً واقعی بود :)
پی نوشت 2: دارم توان تحمل آدمها رو با روند نمایی از دست میدم.





مملکت یه گهی شده که هرکی فقط بلده به نظام و فرهنگ فحش بده فکر میکنه روشن فکره.
بعضی از هوادارهای کاندیداها رو که آدم میبینه، دلایل کافی پیدا میکنه برای اینکه باور کنه اگر دیسکوها باز شه و مردم بتونن به جای الکل طبی، هر مشروبی خواستن راحت و مطمئن از بقالی سرکوچه شون بخرن نصف مشکلات به ظاهر بنیادین حل میشه! حداقل اینکه یه زمان زیادی طول میکشه تا مشکلات بنیادین خوشونو نشون بدن و عوام رو هم درگیر کنند.


Friday, June 03, 2005



اِی آقا! چه دنیاییه، این همه آقایون ادعای تکنولوژی دانی شون میشه، دو تا سوال شبکه داشتم تو این Allexperts واسه هر کدوم از علما فرستادم یکی گفت out of scope منه، یکی گفت جوابش طولانیه اونجای منم فراخ، آخرش یه خانومی جواب داده مااااه! در کوتاه ترین حالت ممکن دقیقاً جواب سوالم رو داده نه کم نه زیاد.
و اینچنین بود که ما بسیار حال نمودیم.
پی نوشت: البته دوستان شهادت میدهند که من فمنیست که نیستم هیچ، فمنیست های به معنای تحت اللفظی ( چه معادل سختی به جای Literal) را دوست که ندارم هیچ، دوست هم ندارم.



4 صبح – باد کولر خنک

- ببین ...
- جونم؟
- ] صدای بوسه [ هوووممم...
- دوسم داری؟
- هوووم ...
- خودم میدونم. بخواب!
- هوووم ...



Tuesday, May 31, 2005



سه ماه دیگه

سه ماه دیگه جای امروز


سه ماه خیلی زیاده



باید یه راهی باشه



راستی من همونی هستم که دیگه نیست.
اشاره به اینکه دیگه نیستم،
اصلاً فهمیدی؟
فهمیدی که دیگه نیستم؟
من دیگه نیستم!
من همونی هستم که دیگه نیست.
جام هم خالیه،
مثل یه سوراخ،
شاید واسه همینه که نفمیدی،
که من دیگه نیستم.




احمق! گاو! بیشعور! تو که میدونستی آخرش همه چی گند میخوره، ساده دل، بیچاره، بدبخت، چه طور شد فکر کردی کوفت و بمان و بیسار ... اَه!! قیافه ش داد میزنه همچین مزخرفاتی داره به خودش میگه.
یاد اون باری میافتم که تلفن رو برداشتم و اون همه شماره رو گرفتم. اون باری که افتادم به بلند بلند فکر کردن و حرف زدن، ... یاد هرچی که دارم.
تو دلم بهش میگم:" احمق! گاو! بیشعور! ساده دل! بیچاره! بدبخت! هرچی هم که داری از اون بارهاییه که با مغز شیرجه زدی تو دیوار ..."
به حال نزارش اخم میکنم، سرم رو میندازم عقب و چشمهامو میبندم. از آدمهای احمقِ گاو بیشعور ساده دلِ بیچاره ی بدبخت بدم میاد.

پی نوشت پشه میزنتم، میکشمش، از پشه کشتن خوشم نمیاد، مخصوصاً وقتی بعد از کشتن ببینم بیچاره هیچی هنوز خون نخورده بوده، ...

Monday, May 30, 2005



من انتخابات رو تحریم نمیکنم.
من انتخابات رو تقبیح میکنم!



بالاخره به این نتیجه رسیدم که خون من بر ضد نظم پادتن تولید میکنه!
اگر تو اروپا متولد می شدم حتما میرفتم ایتالیا زندگی میکردم، آخرش در اوج با کلاسی فرانسه، اما علی الحساب جام همینجا خوبه. دم انتخاباتم که هست، سور و سات محیاست. حتی بر حسب اتفاق هم هیچ چیزی نیست حساب کتاب داشته باشه که من نسبت بهش آلرژی نشون بدم.
اگه میشد یه فکری به حال جاذبه کرد هم که دیگه تو این دنیا غم واسم باقی نمی موند :)
دودورودودو دو دو دو ...



موذن زاده اردبیلی مرده. نمیدونم کِی، ...

Friday, May 27, 2005



هیچ راهی بازگشت نداره،
هیچ راهی،
کافیه یه نگاه به خاک پاچه های شلوارت بکنی.


Blind Gaurdian - Lord of the Rings

Sunday, May 22, 2005



در یک اقدام انتحاری به منظور اعتراض به دودر شدن های مکرر توسط استاد راهنما میخوام فردا در جلسه به علت پشه گزیدگی شدید شرکت نکنم!

Friday, May 20, 2005



منتظر بودم بارون بند بیاد بگم احساس آرامش میکنم.
یه جور عمیقی ...
یه جور عجیبی ...
این وبلاگ بستن های من هم هر بار یه جور خودکشی ه. خیلی هم خودکشی موفقیت آمیزیه، اصلا مهم نیست کی چی فکر میکنه :) مساله شخصیه. بعضی ها هم که حواسشون بوده خوشحالم کردن که حواسشون بوده!
خلاصه اینکه تولدم مبارک :)




بارون داره میاد.
از شعرهایی که موقع بارون نوشته میشن حالم به هم میخوره.

Thursday, April 28, 2005



دیروز دوربین گیر کرده تو گمرک هلند و آیدا اومد ایران، بدون دوربین م.
امروز هر چی عکس با دوربین علی گرفته بودم، به نحو غریبی پاک شد.
پورت USB م خراب شده. دوربین خودم هیچ جور دیگه ای وصل نمیشه به کامپیوترم.
خبریه فکر میکنید؟
"Friend, hope for the Guest while you are alive, Jump into experience while you are alive! Think ... and think ... while you are alive.
What you call "salvation" belongs to the time before death.

If you don't break your ropes while you're alive, do you thinkghosts will do it after?

The idea that the soul will join with the ecstatic just because the body is rotten --
that is all fantasy.
What is found now is found then.
If you find nothing now,
you will simply end up with an apartment in the City of Death.
If you make love with the divine now, in the next life you will have the face of satisfied desire.

So plunge into the truth, find out who the Teacher is, Beleive in the Great Sound!
Kabir says this: When the Guest is being searched for, it is the intensity of the longing for the Guest that does all the work.


Look at me, and you will see a slave of that intensity."

Kabir (1398 – 1518)


In the 14th century there lived a great saint by name Swami Ramananda. Drawing inspiration from the message of universal love preached by Sri Ramanuja-AcArya three centuries earlier, he changed the face of spiritual India by turning it in the direction of simple bhakti, away from ritual and caste-ridden rigidity. His most outstanding disciple was Kabir (1398 – 1518), India's greatest symbol of Hindu-Muslim unity. Kabir accompanied Ramananda on pilgrimages throughout India and in the process imbibed the revolutionary spirit of the master. Kabir’s lucid lyrics of devotion, for the first time composed in the local language, Hindi, rather than in elitist Sanskrit, reached the remotest villages throughout the country. He was a rebel against everything unspiritual and against all ritualistic norms in both Hinduism and Islam. He strongly advocated respect for, and the oneness of, all religions. Nobody knew of his parentage because he was picked up as a baby by his foster parent, a weaver by profession and a Muslim by faith. He preached the greatness of the name Ram, still remaining a Muslim. He taught nirguNa bhakti, i.e., the devotion of the Transcendental Absolute, without form, without attributes. His knowledge was not the outcome of any study of the scriptures, unlettered as he was, but it all arose from his own personal experience. He preached against all exclusiveness, privileges and priestcraft. He strongly condemned caste, circumcision and idolatry but simultaneously believed in rebirth and release from samsAra. He emphasized on God’s Grace as most essential for Illumination. As an experimentor with truth, he spent much of his time in prayer and contemplation. And when he spoke he spoke out his mind fearlessly. His songs reverberate with his spiritual experiences and visions. Most of his sayings were expressed in brief form and have the appearance of proverbs or folk wisdom, rather than deliberate compositions. For instance, to make the point that God is all-pervading, he asks: Tell me my friend, ‘Is the heart in the beloved or the beloved in the heart?’.
Kabir’s teachings may be summarised, if at all they can be, by saying that apart from God there is nothing animate or inanimate with a seprate existence. Every insignificant creature has its share of the Existence of the Absolute in itself. Man does not realise this because of his elusive nature and the deception (mAyA) caused by appearances. Once he frees himself from this mAyA he realises that he is in all and all are in him and there is nothing else but he. But this identity cannot be established by reasoning. One has to take recourse to sahaj and transcend the coarse mental process. The word sahaj means the state of diverting the senses from its morbidities to God. In the lake of sahaj, there are only waves of love. The soul then sports with the Lord in that lake. ‘The lock of error shuts the gate, open it with the key of Love’ says Kabir. With his tremendous popularity he could have easily established a sect himself, but he did not, (though his followers did, after his death) nor did he accept any sectarian thinking.

Tuesday, April 26, 2005



"خوردنی نیست، حتی شما پشه ی عزیز!"
امضاء: آقاشون اینا

Monday, April 25, 2005



اونی که تو بغل آدم خوابش برده رو اگه صداش کردی و یه "هوووم" بلند و شل جواب داد باید آروم یه بوسش کرد و همینطوری تو بغل نگه داشت. اما اگه جواب نداد یعنی دیگه زیادی خوابه. باید ولش کرد به حال خودش رفت یه اتاق دیگه آهنگ گوش داد و کتاب روشنفکری و از این جور چیزا خوند.



نشسته پشت میز همیشگی‌ش کنار پنجره‌. کسی پیش‌ش نیست. دختره دو میز اون ور تر نشسته مثل همیشه، تنها. شاگرد کافه اسپرسو رو میگذاره جلوش. کنت در حالی که روزنامه‌ش رو ورق میزنه، زیر لب چیزی میگه. عصره و کافه شلوغه. صدای آهنگ هم پشت صداها شنیده میشه. با انگشتای دست راستش رو لبه‌ی روزنامه ش ضرب میگیره. ضربش هیچ ربطی به آهنگی که داره پخش میشه نداره.

زل زده به روزنامه ش، اما معلومه نمیخوندش، ضرباش منظم تر میشه، روزنامه رو تا میکنه میگذاره رو میز، دو دستشم دو طرفش. حالا پای راستشم تا اونجایی که دختره میبینه اضافه شده. انگار مردد باشه به جلوش خیره نگاه میکنه و ناگهان بلند میشه و میره بیرون.

باز پول قهوه‌ش رو یادش میره، روزنامه‌ش رو هم.

دختره یه لبخند عمیق میزنه که تا تو دلش میرسه. میدونه یه آهنگ داره به اسمش ساخته میشه، به اسم خود خودش!

Saturday, April 23, 2005



خواستم در وصف بوی نای کولر، دفعه اولی که برای گرما روشن میشه چیزی بگم، عقلم به چیزی قد نداد. روی صندلی م لم میدم عقب و با دستم موهامو جمع میکنم و توی هوا نگه میدارم.
...
یکی میگفت سرما حیوانات رو به هم نزدیک میکنه، سرما که تموم میشه، فصل جفت گیری شروع میشه. از همون حیوون ها مثلاً، ...
...
باد خنک میخوره به گردنم، تنم هم بی خودی بوی Truth میده. نای کولر که از اول بهانه بود، اصلش اینه که الان که خوابی دلم برات تنگه.
...
اینجا آفتاب تند میتابه. هیچ اثری از سرما نیست. فقط یه جانور اهلی نشسته، لم داده به صندلی قرمزش، موهاشو هی حلقه میکنه لای انگشتاش و دوباره باز میکنه. باد خنک کولر میخوره به گردنش، بی خودی.

پی نوشت فردا امتحان داره، درس هم نمیخونه، بی خودی!

Friday, April 22, 2005



بغل، از یه جاییش که میگذره، دیگه معلوم نیست، کی به کیه. کی اول تو بغل اون یکی خزیده، کی اول اون یکی رو سفت گرفته تو آغوشش،...
به مقادیر اولیه بستگی نداره، نقطه همگراییش ثابته.

The blood doesn't stop flowing



Joan Baez - Blood Flows

The earth doesn't stop turning,
and the blood doesn't stop flowing,
Where is it goin'? all this spilled blood?
Murderer's blood, whore's blood, misery's blood, and the blood of man who was torchered in prison, and the blood of children who were torchered by their papa and mammy, and the blood of man who's head's bleeding and the roofers blood when roofer slips and falls from the roof,
and the blood that comes and flows in the great gushes with the new born, with the new baby,
The mother cries,
The baby cries,
The blood flows,
The earth turns,
The earth doesn't stop turning,
The blood doesn't stop flowing!

Thursday, April 21, 2005



بوی خون پریود با بقیه خون ریزی ها فرق داره، هیچ وقت برام تهوع انگیز که نبوده هیچ، خیلی هم دوست داشته م، اگرچه گمونم مثل بوی عرق تازه بدن، بیشتر برای خودم دوست داشتنی باشه.آخه خون پریود اصلا یه جور دیگه ست. خونِ خالی که نیست، زخمشم زخم خالی نیست، آدم دردش رو از یه جایی توی عمق دلش احساس میکنه، یه جور درد گِرده. تیز نیست. نمی پیچه، وایساده یه جا صبور، یواش یواش هم کم رنگ میشه تا تموم شدنش رو جشن بگیریم. خونش هم آروم آروم میاد، شُرّه نمیکنه بریزه پایین. همه چیزش زنانه ست. ماهی یک هفته تمام مدام خون و بافت همون جایی رو میبینم که از یه جایی هم جنسش خودم به دنیا اومده م. خیلی مرتب، ماهی یکبار یادم میاد که زن م به معنای زاینده ش، ماهی یه بار حس زنانگی رو به شدت بهم تحمیل میکنه.هیچ کاری هم که نکرده باشم، یه روز که پریودم این ور اون ور بشه، میشه که بترسم، یکهو و همون یکهو، یه بار تجربه ترس و اضطرابش برای آدم کافیه. کافیه تا یه چیزایی بره زیر پوستش، بیرونم نیاد به این سادگی ها.

* * *
درد دارم، یه جور درد جوجه تیغی وار. گرد و تیز. نوک انگشت های خونی م رو میگیرم جلوی صورتم و عق میزنم.
* * *
نسل ها و نسل ها و نسل ها و ... آخرش مردها و زن ها بالاخره پدر و مادر میشوند و مردهایی که بچه ندارند بیشتر از اونهایی که دارند، سکته میکنند و مادرهایی که بچه زاییده اند کمتر دچار سرطان میشوند و باز همیشه پدرها و مادرها تمام عشق رو فدای بچه هاشون میکنند و باز همیشه بهترین کاری رو میکنند که فکر میکنند برای بچه هاشون لازمه و باز هم همیشه بچه ها یک چیزی کم دارند، ... و باز همیشه نه بچه ها و نه پدر و مادرها به این شعورشون نمیرسه که میخوان و نمیتونن بهترین رو برای هم بخوان و باز هم همیشه بچه ها، باز بچه دار میشن و باز همه چیزهایی که پدر و مادرشون نفهمیدند رو میفهمند و فکر میکنند این تمام اون چیزی که باید فهمیده میشده و باز هم همیشه بچه ها یک چیزی کم دارند، ... و باز هیچ کس شعورش نمیرسه!
* * *
درد دارم، درد، ... درد عمیق، درد گرد و تیز، درد دختری که مادرش نمیفهمدش، و نمیفهمه مادرش رو و فقط میفهمه که چیزی هست که از مادرش نمیفهمه و میفهمه که اون چیزی که نمیفهمه رنگ و مزه ش توش درد داره، توش خفگی داره، توی یه درد عمیق داره، اما باز نمیفهمتش و شاید آخرش، ... به حال مادری که خواهم بود، ناگزیر و بچه ای که نخواهم فهمیدش و بچه ای که نخواهد فهمیدم، بچه ای که فقط در برابرش صبر میکنم آروم تا رنگ ببازه خشمش،... اشک میریزم.
* * *
صورتم رو میگذارم روی بالش، میخوام تا صبح که بیدار میشم رد سیاه روی گونه هام پاک بشه.
* * *
یه چیزی تو مایه های روایت هست که میگه مادر موقع زاییدن بچه، یه دور باهاش زاییده میشه. مادر میشه مثل نوزاد تازه متولد شده، یواش یواش نمیاد، اشک شُرّه میکنه پایین.

Sunday, April 17, 2005



Hey Busy lady, I like your flow
Your IM's bangin, out of controoooooool!!! (Uh!)
You send it to me (That's right) Webcam Audio!
Only you can make me, ding and buzz for moooooore!!!

PS1 :D just for my dearly beloved "Geex"
PS2 We don' les!!! I got two "aghelo balegh" evidences!
PS3 I will have search hints for Sony PlaySteation 2 after my PS2

Friday, April 15, 2005



میگه ببخشید سال نو رو تبریک نگفتم، میگم اشکال نداره، به حرف گربه سیاه بارون نمیاد!

AD-BC



مزیت زندگی قبل از میلاد مسیح این بوده که هر سال که می گذشته عدد سال یکی کم میشده، مثلا امسال بوده 263 سال قبل از میلاد مسیح، سال که عوض میشد، میشد 262 سال قبل از میلاد مسیح.

پی نوشت البته من کلاً از شمارش معکوس میترسم، اما این یکی رو بعید میدونم باهاش مشکلی میداشتم!

پی نوشت 2 مشکل اینجاست که اون موقع تابع زمان به شکل دندان اره ای در میومده، یعنی سر سال که میشده سال یکی عقب میرفته، بعد تا آخر سال ماه ها جلو میرفتن. بعد سال بعد که میشده از 263 سال و یازده ماه و 29 روز میپریده به سال 262 و هیچی روز. یعنی سال ها علاوه بر اینکه میرفتن عقب، هی دو سال میرفتن عقب بعد یه سال میومدن جلو، دوباره دو سال عقب ... خلاصه پیچیده شد.
پی نوشت 3 راستی دندان اره ایه، تابع زمانه نسبت به زمان :)

Thursday, April 14, 2005

SleepSmart



"همانا با آدمهای دانشمند دوست شوید که صلاح دولت و طول عمرتان بدان باشد."

از قرار معلوم یکی از بر و بچ صبح از دنده چپ پا شده بوده، امتحانشو خراب کرده، سایر بر و بچ رفتن براش یه ساعت ساختن که هر وقت دید دنده ی یارو راست شده از خواب بیدارش کنه.

باحاله، خبرشو اینجا بخونید!
“SleepSmart measures your sleep cycle and waits for you to be in your lightest phase of sleep before rousing you”

Wednesday, April 13, 2005

یک اتفاق ساده




کنت کافه نشین تنها میره کافه، همیشه میشینه کنار پنجره و کواد اسپرسو سفارش میده.
اسپرسوش که میرسه، جابه جاش میکنه، یه کم میچرخونه تش و میگذارتش جلوی خودش، با نوک قاشقی که گودیش رو به هواست یه کم کف روش رو هم میرنه و بعد مزه ش رو امتحان میکنه. همیشه بعدش یه اخم کوچولویی میکنه انگار که یه جای مزه ش بلنگه، از حد که گذشته باشه هم گاهی قر میزنه این چه قدر شیرینه!
با احتیاط و ظرافت کف روی اسپرسو رو هم میزنه و قاشق رو بعد از دو بار به لبه فنجون زدن میگذاره کنار بشقابش. بعد از یه بار مزه کردن از لب فنجون سیگارش رو در میاره و با چشمای نیم بسته و اخمو انگار داره به یه مساله مهم فکر میکنه، روشنش میکنه.
همینطور که کنت داره سیگارش رو دود میکنه و کتاب میخونه یه دختره میاد و ازش سیگار میخواد. اونم بدون اینکه دختره رو نگاه کنه، مارلبروی قرمزش رو بهش تعارف میکنه و به کتاب خوندش ادامه میده.
وقتی کتاب میخونه لم میده عقب، پاش رو میندازه رو پاش و کتاب رو با اتکا به میز رو هوا باز نگه میداره. سیگار دومش رو که رو لبش میگذاره و میخواد روشن کنه با نگاهش کافه رو میگرده و اون دختره رو پیدا میکنه. با نگاه یه کم گرم تر از دور با اشاره ازش میپرسه بازم سیگار میخواد؟
دختره اول مات و مبهوت نگاهش میکنه و بعد بلند میشه و سیگار رو میگیره، روشنش که کرد بهتش تبدیل به لبخند شده. از اون لبخند های عمیق که توش ذوق زدگی داره. که منتظر تلنگرند که تبدیل به خنده بشن.
دختره میره و سر جاش میشینه اما بازوهاشو گذاشته روی میز و همینطور با خنده ی همونطوری به دور و اطرافش نگاه میکنه انگار که میخواد یه چیزی به یکی بگه. اما کنت سرش توی کتابه.
دختره شاید تو دلش میگه این کنت کافه نشین یه روز مال من میشه، مال خود خودم!


Tuesday, April 12, 2005



شاید بهتر بود وقتی "خداحافظ گری کوپر" رو مینوشت به این فکر میکرد که پاپ بالاخره یه روزی میمیره :)



همینطوری که با خودم سوت میزنم، خیلی وقتها ناخودآگاه میرم سراغ موسیقی کوچک شبانگاهی، سوت زدن که خوب بلد نیستم اما همون دست و پا شکسته سل ر سل ر سل فا سل سی ر رو که بزنم از از رئیسم که میگه "فلوت واسه زدن آهنگهای اسپرته" تا راننده تاکسیش که آهنگ مورد علاقه ش "رفتم که برم قربون اون قد و بالات"ه، میشناسنش.
همینطوری که با خودت سوت میزنم گاهی تنم یکهو مور مور میشه، میگم چی میشه که یکی نه به اسم، گاهی حتی فقط به اثر اینطور باقی می مونه!

گاهی همینطوری که تنم مور مور میشه گریه هم میکنم براش، و آقای Jung که به ما در آمارگیری جدیدشون میگن شما خیلی soft-hearted هستید ما میگیم بیلاخ، واس اینکه گریه از شدت حسودیه!

پی نوشت اشاره به اول فیلم آمادئوس که کشیش میبرن پیش اون پیرمرد و اون هرچی از کارهای خودش میزنه کشیشه نمی شناسه اما چهار تا نت اول همین قطعه رو که میزنه کشیشه شروع میکنه باهاش خوندن!! هر چی فکر کردم اسم یارو یادم نیومد.

پی نوشت 2 دراصل داشتم یانی گوش میدادم، فکر کردم یانی هم میتونه اینطور باقی بمونه؟ یادم نیست کجا شنیدم اما یکی گفته بود که راز بقای یک قطعه اینه که مردم عوام بعد از شنیدن زمزمه ش کنند. من که میگم یانی با موسیقی کلاسیک همون کاری رو کرده که پائولو کوییلو با عرفان! و این بقا با توجه به بسترش، اصولاً چه قدر ارزش داره؟ و آیا مردم عوام زمان موتسارت شعورشون بیشتر بود یا زمان ما؟!

پی نوشت 3 حالا یادم میاد که اینو فرنوش گفت بهم با یک سری چیزهای دیگه، اوائل کلاسهامون که من قطعه مینوشتم، ... دیگه این کارو نکردم. تقریباً هیچ وقت.
پی نوشت 4 فرنوش دارم فکر میکنم بهت لینک بدم یا نه :)

Friday, April 08, 2005




مثل اینکه ائمه اطهار هم از شوخی سکسی خوششون میومده اما دور و بری هاشون همه چیزو بد جدی میگرفتن! یا اینکه سر روایت در آوردن و حدیث نقل کردن کل بوده بین صحابه...
البته نظر به اینکه شوخی سکسی اصولاً همه چیزش خیلی خیلی جدیه و با دقت در این روایت ها میشه فهمید چرا تمامی همسران ائمه اطهار از زندگی راضی بوده اند!
بامزه اینجاست که در مورد ادیان الهی نمیدونم اما تمام این مکاتب شرقی و سرخپوستی و امثالهم تعالیم سکس خیلی خیلی جدی و مدون دارند، نوبت اسلام که میشه بی اختیار بهشون میخندیم.
برای بقیه ش اینجا را بفشارید!! (هوووووی! معادل فرهنگستانه!)



اونی که من تو FTPش سرک کشیده م خیلی راضی به نظر میاد که :)
تورو خدا بهم اینقدر فحش ندید!

Wednesday, April 06, 2005





Camel - You are the one


Learning how to give
and not be afraid,
of the place where i live
and mistakes i have made

اینکه آدم بیاد ببینه یکی بی خبر توی FTP ش فایل upload کرده مثل اینه که بیاد ببینه یکی تو اتاقش بوده، پنجره رو باز کرده، رو تختی رو صاف کرده، آب گلهای توی گلدون رو عوض کرده، میز رو چیده و شمع روشن کرده، ...
بعد هم بی خبر رفته.

نه؟

Looking 'round I can see
you are still here
Not in sight but in me
your being appears.

Thursday, March 31, 2005



فکر میکنم به اینکه لذت میتونه آدمو به حقیقت برسونه؟ یا فقط رسیدن به حقیقت، لذت بخشه؟ منتظر یه موقع م که جای فکر کردن به این، دست رو دست بگذارم و تماشا کنم!

پی نوشت: مچ دست راستم بوی لذت میده، پشت دست چپم، توی مسیر شست بوی حقیقت. دست رو دست که بگذارم اینا به هم میرسن!
پی نوشت: یه truth خریدم یه pleasure :)


Wednesday, March 30, 2005



این همه مدت زدیم تو سر خودمون، استقلال و این حرفها!
اما انگار تابع خوشحالی پدر و مادرها نسبت به میزان خرجی که برای مون میکنند تابع هذلولی معکوسیه که نقطه ماکزیممش در فاصله ای بسیار دور تر از انتظار ما اتفاق میافته!
منظور اینکه گذاشتیم و بعضاً اصرار کردیم خرجمان کنند و به نظر خوشحال تر از همیشه می آمدند.




این شبیه هیچ دهان سرد مکنده نیست.

Wednesday, March 23, 2005



چند وقته دیگه یه روده راست توی حرف زدنم به هیچ زبانی پیدا نمیشه!
یک روز تمام وقت گذاشته م که دو صفحه گزارش انگلیسی بنویسم، مشکل اینجاست که اگر به فارسی هم میخواستم بنویسم باز هم همینقدر طول میکشید، بلکه هم بیشتر!




In the time it takes to laugh, love can turn the key.
Crystal clear the future lies and what will be will be.
Don't hold it back, take the chance you missed.
Don't hold it back, fill the emptiness.

Soon the time to say farewell, will come with no return.
Older now but wiser from lessons we have learned.
Don't hold it back, take the chance you missed.
Don't hold it back, fill the emptiness.

Slip through your fingertips,
Speak from your heart don't let it
Slip through your fingertips,
Search for the feeling in it.
Don't let it -
Slip through your fingertips,
Lost if you leave too late.
All at your fingertips,
Gone if you hesitate.