فکر کنم مشترک ترین حس بشری یه احساس قلمبه ست در دل که میخواد از وسط این فرو رفتگی بالای قفسه سینه راه باز کنه و بیاد بیرون.

و فکر کنم یکی از نامشترک ترین حس های بشری این باشه که دقیقاً همین موقع یکی رو داشته باشن که بیاد و بشینه کنارشون و همه مشکل ها حل شه، البته "داشتن"ش حتماً مشترکه، چون غیر از همچین کسی، چیز دیگه نمیتونه همچین قلمبه گی ایجاد کنه. در عین حال "در دسترس بودن" و "انجام دادن این عمل" به طبع مورد قبلی بنابر فرض از پیش باطل است. که همین عدم امکان وقوع باعث نامشترک شدن این حس میشه.

یکی دیگه از احساس نیمه مشترک قشر فرهیخته هم چس ناله ست به نحو فراگیر و گسترده در ابعادی بسیار گشاد.

خلاصه اینکه تا بخوای دارم برات از اینا!