Monday, December 20, 2004


ققنوس یک پرنده ی افسانه ایه، منقارش یک عالم سوراخ ریز داره که میتونه موقع خوندن با نفس مثل یک ساز بنوازدش. اگر صدای ققنوس رو شنیدی یادت باشه به بزرگترین رویاء ت فکر کنی چون موج آواز ققنوس به هر ساحلی اصابت کنه تمام نیروهای عشق ش رو آزاد میکنه و این تنها چیزیه که یک رویا نیاز داره برای به حقیقت پیوستن.

ققنوس یک پرنده ی افسانه ایهه که هزار سال زندگی میکنه. وقتی موقع مرگش میرسه یک عالم چون و هیزم جمع میکنه و مینشینه وسط هیزم ها و با بال هایش روی هیزم ها رو میپوشونه. وقتی شروع میکنه به بال زدن، از لای پر و بالش هرم آتش بلند میشه. هر چه بیشتر بال میزنه آتش بلند تر و بلند تر میشه تا ققنوس رقصان و آوازخوان بین شعله های آتش میسوزه و میمیره و از خاکسترش ققنوس دیگری به دنیا میاد.

پ.ن. یحیی و یمیت، و یمیت و یحیی و هو حی لا یموت ...
پ.ن 2. می میراند و زنده میگرداند، و زنده میگرداند و میمیراند، و او زنده ایست که هیچ گاه نمیمیرد.


1 comment:

Payam said...

Any fire might contain a phoenix.