دو نیمه، نخست نماز بر آوردند، که نیمی نیمِ بودنم بود و نیمی نیمِ بودنم بهرؤ بودنش. بسطِ هر نیم، دونیمِ دیگر بود که از آن هر یک، دو نیمه نخست نماز بر میآوردند و نیمی نیمِ بودنم بود و نیمی نیم بودنم بهرِ بودنش، و بسطِ هر نیم از آن چار هر یک دو نیمِ دیگر بود که از آن اینگونه هر نیم بسطِ دو نیمِ دیگر بود که بسطِ نیاز بود و محوِ نماز تا سحرِ سحر که بسترم از آب معطر گشت و وجودم از نورِ عرش منور و خاکسترم همه بر باد شد...
گفتم:
- باورم نمیشه
گفت:
-
گفتم:
- آخه ...
گفت:
- ایمان همیشه یک اتفاق بوده، اتفاقی که در وجودت می افته و انگار تقسیمش میکنه به دو نیمه ...