With or without you

انگار نقطه ی بهینه ی زندگی بعضی آدمها تو بخش غم بار ش قرار گرفته. ولی واقعاً بهینه ست؟ یا اینکه فقط اینطوری اتفاق میافته؟ شاید بهینه ی محلی ه؟ مثل یه دره که توش گیر افتاده باشیم؟ شاید یه تقلا بخواد که از بندش در بیایم. یه تقلا که جای دیگه به هم بپیوندیم؟

میبینم ... داری زیر لب میگی کاش نمیشناختمت.

کاش اینقدر سنگین نبودی و من اینقدر خسته نبودم و شاید هم کاش نمیشناختمت.