Monday, October 02, 2006



بیداری بعد سحر تا دم سپیده صبح یه چیزی تو مایه های رفتن به ملکوت میمونه، اینقدر از دنیا جدا میشی که اول پاییز میشینی آرزو میکنی تا صبح برف بیاد و مدرسه ها تعطیل بشه.
Posted by Unknown at 6:03 AM

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)