اگر لئونارد کوهن تونسته باشه این آهنگ رو بدون کمک هیچ زنی بنویسه, یا اگه کریس دی برگ تونیسه باشه A Woman's Heart رو بنویسه میشه به زندگی یک مقدار امیدوار تر بود. نه اینکه آدم به این امیدوار بشه که بتونه یکی رو پیدا کنه که خودش میفهمه. میتونه به این امید پیدا کنه که میشه فهموند یا میشه کمک کرد, نمیدونم چه جوری, نمیدونم چه آدمهایی استعدادشو دارن و چه آدمهایی این امکان براشون محاله. اما میدونم میشه امیدوار بود.
میشناسمت. ادعا میکنم بیشتر از هر کسی میشناسمت. هم عاشقی و هم معشوق, ادعا میکنم همچین چیز به این راحتی پیدا نمیشه و ادعا میکنم هر ابلهی (!) که داشته باشدت و ندونه چی داره و برات عاشق و معشوقی مثل خودت نباشه, نباید بگذاری که حروم بشی.
حالا اگر هم یه ابلهی دیر فهمید اما آخرش فهمید به عاشقی خودت ببخشش!
پی نوشت ابلهانه: میدونی جفتتون برای من عزیزید, اما عزیز بودن تو از دنیای دیگه ایه.
پی نوشت آمرانه: لطفاً از حدس زدن خودداری کنید.
پی ویدیوی حسن ختام: